Sokakta dolaşırken aklıma geldin, bir anda ... Dalıp gittim o anılara ...
Unutmuştum aslında ya da unuttuğumu sandım maziyi . Ama yine yakamdaydı , unutamamışım demek ki...
Zaten geldi hep peşimden mazi ; nefesimde , tenimde... Bırakıp gitseydim, ama ne zor .
Geçmiş ve gelecek, yan yana. Birbirine yakın, bir o kadar da uzak ... Maziyi çözmeden devam etmek olur sandım , olmazmış . Anladım!..
Daha fazla yıkım getirdi unutmaya çalışmak. Şimdi düzeltmek ne fayda . Unutmak daha mı iyi yoksa ?
Elif Sevde BİLGİN
9F